12 Aralık 2011 Pazartesi

huzurevi ziyaretimiz




... üç noktayla başlıyor hepsinin hayatı.Yaşanmışlıklar , yaşanamamışlıklar , ahlar , keşkeler , hepsi var gözlerinde. Zamanın nasılda hızlı geçtiğini anlatmaya çalışırlarken birkaç dakikada ilk yaptıkları sırtımızı sıvazlamak oluyor acele etmeyin dercesine. Onlarca akrabası , eşi , dostu olanlar da var içlerinde kimsesi olmayıp yalnız kaderine çekilmişlerde ama neticede hepsi başlarını yastığa koyduğunda kimler gelmiyordur ki akıllarına. Hergün gözler kapıda acaba kim gelecek diye beklemek , umutla yeni güne dualar etmek , hiç tanımadığı insanlara bile hasret dolu günleri anlatmak. Daha önce hiç gitmemiştim gitmemekle ne kadar hata yaptığımı gidince anladım. İnsana hasretler , konuşmaya , sevgiye…
Efe hepsine dede dedikçe koştular yanımıza. Kimbilir dedim içimden neler yaşadılar neler hissettiler.
Yaşlılık hepimizin yaşayacağı bir zaman dilimi. Bundan sonra zamanımız olunca gitmeye karar verdik biz. İnşallah bizim gibi düşünen başkaları da olur…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder